AH ŞU ŞAHSİ ÇIKARLAR...!

Bir toprak veya bir kara parçası , vatan olma özelliğine sahip değilse, kutsiyet açısında bir anlam ifade etmez. Vatanın da , vatan olabilmesi için,  her şeyiyle birlikte, üzerinde bir insan topluluğunun yaşıyor olması gerekir. Peki toplumu var eden kimdir, birey...O halde her bir  birey, bir değer statüsüne sahiptir. Bunu sosyolojik açıdan şöyle  formülize edebiliriz :

TOPLUM BİREY İÇİN;  BİREY TOPLUM İÇİNDİR.

Yüce Allah;   şu, bu  demeden, insan'ı Eşref-i mahluk makamına oturtmuşsa, kimsenin kimseden üstün olmak gibi bir imtiyaza sahip olması düşünülemez. 

 Kuşkusuz her varlık kıymetlidir elbette ; ama  tüm varlıklar içinde en değerli olanı kuşkusuz  insandır...Hal böyle iken;  kimse kimsenin  sosyal konumuna, yaşayış biçimine, arz ettiği davranış biçimlerine karışmaya hakkı yoktur. Şayet bu davranışlar kişisel veye toplumsal bir tehlikeyi söz konusu ediyorsa ; o zaman, devlet'in kadife içinde sakladığı çelik yumruğu kendini hatırlatır... 

İşte burada bu değerlerin olabilmesi için evvela bir vatan kavramı'nın somutsal kisvede varlık arz etmesi gerekir. Topluma ve toplum tarafından seçilen bir yönetim kadrosunun, yine toplumla birlikte, adına vatan dedikleri toprak parçasını  canları pahasına  koruyacaklardır... 

Şimdi vatan olunca, devletin varlığı elzemiyet kazanmaması mümkün müdür, değil tabi ki. Çünkü millet olmadan vatan, vatan olmadan devlet olmaz. O halde devlet'in ,ebedîyet içinde bir sürebilirliği olmalıdır ki ; bu fikir;  ve yine buna benzer fikirler , daha  disiplinize edilmiş  olarak karşımıza çıksın... 

"DEVLET-İ EBET MÜDDET..!"

Ah şu şahsi çıkarlar olmasa! 

Şahsi çıkarlarını ülke çıkarlarından üstün tutma hissiyatına müptela bir toplumun , istikbali de müphemdir.

Vatan ülküsünün her şeyin fevkinde olduğu inancı tam anlamıyla hâkimiyet arz ediyorsa; istenilen terakkide bir seyrin müspet sonuca ulaşmasında tüm engeller aşılmaya namzettir. Yeter ki herkes üstüne düşen vazifeyi hakkıyla yerine getirme gayreti içinde olsun..! Hele hele söz konusu bir ülkenin bekası ise ; asla bir taviz söz konusu olmamalıdır.  Böyle bir anlayış, sağlam bir iman statüsünde telâkki edilerek, o yönde kararlı bir tavır sergilenmesi; menfi emeller üzerinde kafa yoranları düş kırıklığına uğratır.

Ülkemizin coğrafik ve jeolojik yapısının; başkalarının nezdinde nasıl iştah kabartıcı olduğunu, tarihi veriler ışığında görmek mümkün... 

Dikkat ederseniz sürekli çeşitli saldırılarla karşı karşıyayız..!Bu saldırıların ardı arkası kesilmeyecek gibi gözükse de; milletçe müteyakkız olup, bizi bir arada tutan vahdet inancını diri tutmalıyız! 

Kolay ulus olunmuyor savından hareketle, bize düşen, siyasal rantları, politik çekişmeleri, kin ve nefret söylemlerini, tefrikaları, ötekileştirmeleri elimizin tersiyle bir kenara itip; bize atalarımızın kutsal emaneti olan bu güzelim yurdu koruyup kollamaktır. "Vatan varsa bizde varız" sloganıyla yola çıkarsak; çok engelin aşıldığını görüp "Devlet-i Ebet, Müddet" kavramını sonsuza dek götüreceğimize inancım tamdır.

Her ne kadar şu ülke dost, bu ülke düşman desekte; " bizim bizden başka dostumuz yoktur" düşüncesini geçersiz kılamaz. Bu bereketli topraklar üzerinde her ülkenin bir beklenti içinde olduğu, iki kere iki  dört eder derecesinde katidir.

Etnik hassasiyetten arınmış, tevhitten beslenen milli bir şuurun tesisine çalışıyor olmamız, gelecekte güçlü ve istikrarlı bir Türkiye olma sürecindeki tüm zorlukların bertaraf edileceğinin sinyallerini vermektedir.

Şu an dolaylı veya dolaysız, değişik versiyonlarda Haçlı saldırılarına maruz kaldığımızı; bunun hem İslam fobi ; hem tarihsel kaynaklı olduğunu söylüyor olmam yanlış olmasa gerek. Bu bilinç gelecekte oluşabilecek muhtemel tehlikelerin bertaraf edilmesine katkı sunacağı kanaatindeyim. Durum böyle olunca, ister istemez bir mutabakatın zaruriyeti kaçınılmaz oluyor.

Tehlikenin sadece Türkiye'yi değil; tüm İslam âlemini hedef aldığını söylemek için kâhin olmak gerekmez.

Türkiye'nin beka mücadelesindeki müspet kazanımları, diğer İslam ülkeleri içinde geçerli nedenlerdir. Ortak bir tehlike ortak bir birlikteliği var eder. Hal böyle olunca, herkesin üstüne düşeni yapmakla mükellef olduğunun hatırlatılması gerektiğini düşünüyorum