Bu Milleti Saf Zannetmeyin!
"Barış" kelimesinden hep korkmuşumdur!
Oysa insan hiç barıştan korkar mı!
Vallahi korkarım!
Her nedense onlardan biri Barış dediğinde yüreğinde savaşların kaynadığını hissederim!
Demokrasi dediklerinde yalancı olduklarını düşünürüm!
Özgürlük dediklerinde sahtekar olduklarını anlarım!
Hukuk dediklerinde bir suçu saklama çabasında olduğu fikrine kapılırım!
Simaların da tebessüm olsa da hiç samimiyet görmem!
Bu elimde değil!
Barış, demokrasi, hukuk, insan hakları vs. Bu kelimeleri sıkça kullanan ve ikide bir alakalı alakasız yerlerde Atatürkçülük den örnek verenlere alıcı gözüyle bir de siz bakın!
Kim bunlar!
Neden bu kelimeleri sadece kendi tekellerinde tutarlar!
“Her şey çok güzel olacak” Sloganını duyduğumda da aynı duygulara kapılmış, eyvah demiştim!
Çünkü biliyordum ki hiçbir şey güzel olmayacaktı!
Yüz yıl önce söylenmiş ve bir imparatorluğun sonunu hazırlayan bu söz yüz yıl sonra neden tekrar edilir ki!
Demek ki bu söz telkin edildi…
Böylelikle ne kadar güzel cümleler varsa sayelerinde içleri boşaltıldı!
Sonra bu millet bir başka saçmalıkla tanıştı Hatırlayın;
“temel atma ma töreni”
Söyleyin Allah aşkına nedir bu ya, var mı bilen!
Çok kötü bir espri! Diyeceğim ama değil.
Bu bir laf!
Sonra,
Barış yaşanır!
Hukuk yaşanır!
İnsan hakları yaşanır!
Özgürlük yaşanır!
Laf la peynir gemisi yürümez!
İcraat gerek!
Millet her bir şeyin farkında!