Çalışmanın tadı... 

Fabrikatör bir adamın çalışmayı sevmeyen bir oğlu varmış.

Adamcağız, gel oğlum şirketimizde çalış, dese de çocuğu arkadaşları ile gezip tozmaktan başka bir iş yapmazmış.

Bir zaman sonra adam bir lokantada oğlunu garsonluk yaparken bulur.  Sorar:

-Oğlum kendi şirketimizde patron olmak varken neden burada garson oldun?

-Babacığım arkadaşlarımla bir gün buraya yemeğe geldik. Garsonlara baktım, öyle aşkla insanlara yemek getirip hizmet ediyorlardı ki, çok hoşuma gitti ve patron ile konuşup hemen işe başladım.

Bir tanıdığım anlattı saygı duydum:

Bir şirkette muhasebe bölümünde çalışan kardeşine işleri bozulan patronu der:

-Kızım mali gücüm kalmadı. Diğer sana maaş verebilecek durumda değilim, evine gidebilirsin.

Genç kız, hemen itiraz eder:

-Ben sizi bu durumda bırakamam dilerseniz ücret almadan size yardımcı olmak istiyorum.

Bize ne kadar saçma geliyor. Para almıyorsam neden çalışayım ki?

Fakat bir müddet sonra bakın neler olur:

Evine yakın bir büyük kuruma eleman aranır kız kardeşi başvuru yapar ve güzel imkanlar ile işe alınır. 

İyi kalpli iyi niyetli olduğu için işyerinde çok sevilir.

Çalışkan olduğu için de çok başarılı olur ve terfi de alır.

Çok geçmeden bir de talibi çıkınca İsviçre’ye gelin gider. Şimdi orada bu fani dünyanın mutluluğu ne kadar olur ise işte öyle yaşayıp gidiyor...

Yıllar önce bir Finans kurumunda çalışan ağabeyin anlattıkları da çok hoştu:

-Hacca gitmiştim. Kabe’de bir Filistinli ile tanıştım. Ettikleri cihat (ki o zaman sadece taş atıyorlardı) için tebrik ettim.

Bana ne iş yaptığımı sordu. Anlattım. Filistinli dedi ki:

-Sizin yaptığınız bizimkinden daha üstün...

Demek, Helalinden kazanma kazandırma, güçlü ülke olmak için çalışmak da bir nevi cihat...

Elbette İlim daha değerlidir fakat Açık Öğretim vb ilmi dersler ile kısmen ikisi bir arada yürütülebilir.

Çalışmak için para kadar ideal de gerekir: 

Kendini, Aileni, Ülkeni geliştirmek...Filistin Uygur vb, mazlumlara yardım gibi...

Çalışmanın da tadı kadar tuzu da olur. Oturmuş bu zorluklardan bahsederken Anadolu’dan yeni gelmiş bir genç gülümseyerek bize fabrika ayarlarımızı hatırlattı:

-Erkek adam zorluktan korkar mı?

Bilmeyesin bed ü iyi nam 

Bir ola sana has u avam

Bildin ise ilmi tamam

Gel imdi oku bir varak