Cumhuriyetin Gölgesinde Kalan Hayaller: Bilim, Sanayi ve Siyasetin Kırılma Noktaları

Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşundan bu yana geçen süreçte, birçok fırsat heba edildi, birçok değerli girişim engellendi. Yerli sanayi, bilimsel ilerleme ve milli çıkarlar çoğu zaman siyasi hesaplara kurban edildi. Geçmişte yaşanan kırılma noktalarını ve bugünkü siyasi yapıların Türkiye’nin gelişmesine nasıl engel teşkil ettiğini ele alacağım. Özellikle Cumhuriyet Halk Partisi'nin (CHP) tarihsel rolü ve günümüzdeki etkileri üzerinde değerlendirmelerimi sizlere sunacağım.

Musul-Kerkük meselesinde 1926 Ankara Antlaşması ile Musul ve Kerkük İngilizler’e bırakıldı. Bu karar, Türkiye'nin enerji kaynakları açısından büyük bir kayıp oldu. O dönemdeki siyasi tercihler, uzun vadeli milli çıkarlar yerine dış baskılara boyun eğmeyi tercih etti. İktidarda kim vardı? CHP.

1936’da Uçak Fabrikalarının kapatılması da bir diğer kırılma noktasıdır. Vecihi Hürkuş ve Nuri Demirağ gibi öncü isimlerin kurduğu uçak fabrikaları, Türkiye'nin havacılıkta bağımsızlığını kazanması için büyük bir fırsattı. Ancak bu girişimler, dönemin bürokratik ve siyasi engelleriyle durduruldu. Yerli üretim yerine ithalata dayalı bir model benimsendi. İktidarda kim vardı? CHP.

1961 Devrim Arabası Projesi de yerli otomobil üretimi için yapılan önemli bir girişimdi. Ancak “benzini yoktu” gibi sudan bahanelerle sabote edildi. Bu olay, Türkiye'nin otomotiv sanayisinde dışa bağımlı kalınmasının temel taşlarından biri oldu. Zamanla bilimsel düşünce yerine dogmatik yaklaşımlar ön plana çıktı. Eğitim sisteminde sorgulayan bireyler yerine ezberci nesiller yetiştirildi. Bilimsel gelişmelerin önü açılmadığı gibi, yerli buluşlar da desteklenmedi. Olayları sabote eden dönemin CHP'si, Türkiye'de hacılarla, hocalarla uğraşacak yerde bilim ve ilimle uğraşmayı tercih etseydi bugün Türkiye bambaşka olurdu. Bırakın CHP’nin tercih hakkını, yapılanları engellemeseydi bugün Türkiye süper güçtü.

Cumhuriyet Halk Partisi’nin tarihsel rolü ve güncel etkilerine bakacak olursak, 1930'lu yıllarda İstanbul'da işgal güçlerinin bir otelde yaptığı 12 maddelik gizli anlaşma iddiası, Cumhuriyet Halk Partisi’nin kuruluş süreci ile ilişkilendiriliyor. Bu iddiaya göre işgal güçleri, silah kullanmadan İstanbul'u terk etti; çünkü arkalarında kendi çıkarlarını koruyacak bir siyasi yapı bırakmışlardı: CHP.

Günümüzde de Cumhuriyet Halk Partisi, çeşitli politikaları ve söylemleri ile eleştirilerin odağında yer alıyor. Bazı örnekler sunmak gerekirse: Kıbrıs politikasında, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'ndeki seçimlerde kardeş parti olarak görülen CTP'nin desteklenmesi, Türkiye'nin milli çıkarlarına aykırı olarak değerlendiriliyor. CHP’nin dolaylı desteğiyle bu yapılar güç kazanıyor. Yunanistan ve İsrail ile yakınlaşma iddialarında, bazı çevreler, Cumhuriyet Halk Partisi’nin dış politika söylemlerinde Türkiye'nin geleneksel müttefiklerinden uzaklaşıp Yunanistan ve İsrail gibi ülkelerle örtülü işbirliği kurduğunu öne sürüyor. Savunma sanayine karşı tutumlarında ise yerli savunma sanayi projelerine yeterli destek verilmemesi, hatta bazı projelerin eleştirilmesi, Türkiye'nin teknolojik bağımsızlığına zarar veriyor. CHP şimdiye kadar hangi milli projeye destek verdi? Elbette ki vermedi, üstelik tehditlerle engellemeye kalkışmıştır. Ekonomik reformlara da CHP'nin direnç göstermesi, yatırım ortamını olumsuz etkileyerek Türkiye'nin büyüme potansiyelini sınırlıyor.

Türkiye'nin geçmişteki hatalardan ders çıkartarak geleceğe yön vermek zorundadır. Bilimsel düşünce, yerli üretim ve milli çıkarlar temelinde şekillenen bir politika ülkenin refahını artıracaktır. Siyasi partiler ideolojik hesaplar yerine ülke menfaatlerini öncelenmelidir. Kıbrıs gibi stratejik bölgelerde Türkiye'nin daha aktif ve kararlı bir tutum sergilemesi hem bölgesel hem de ulusal güvenlik açısından hayati önem kazanmaktadır. Kıbrıs'ın 82. vilayet olarak ilan edilmesi önerisi radikal olsa da tartışmaya açılmalıdır. Türkiye'nin çıkarlarını koruyacak adımlar cesaretle atılmalı, geçmişin tasallutundan kurtulunmalıdır.