Deprem, Yaşam Bir Mucize....

Bir ihmaldi..
Bir bahaneydi, belkide kader..
Savunmasızdı...

Yaklaşık 40 saniye sürdü bir o kadar da güçlü..
Kimi o anda hayata veda etti,
kimileri kurtarılmayı bekledi.

Deprem kaçınılmaz dedik.
Yaşadıkça hatırladık..
Sonrasında unuttuk.

Yapılması gerekenler askıya alındı.

Her sarsıntısında acı kayıplarımız oldu..
Bir panik sardı bedeni, gözler arar oldu yakınındakini.

Enkazdan çıkan bedenden umut bekledik.
Her an dua ettik..

Duygularımız kabardı düşünemedik.
Kader dedik..

Bir ihmal mi?
Yine konuşulacak..
Tartışılacak..
Binanın yapım aşamasına kadar inilecek..

Sonra ne mi olacak?

Yine unutulacak..

Bir toplum bilinçlenmediğinde,
Her işi herkes yaptığında,
Malzemeden çalındığında,
Para, insanlığın önüne geçtiğinde,
Gerçeklere göz yumulduğunda,

Korkuyorum ki,
Sorgulanmadan, birşeyler değişmeden
Yine unutulacak..

Acı gerçekler yüzümüze tokat gibi vuracak..

Aileler parçalanacak.
Bir anne çocuğundan ,
Bir çocuk annesiz kalacak.


Mucizeler bekleyeceğiz,
Birşeylerin değişmesini bekleyeceğiz..


Biri çıkacak yaşam biçimiyle, yaşanılan olayı karşılaştıracak.

Biri çıkacak bunları yapmalıyız diyecek...

Aynı sözler defalarca tekrarlanacak..


Bir yandan Kovid,   dışarıdan saldırıyor,

Bir yandan deprem,  korkusu ile insanı evde tutamıyor..

Bozulan insan psikolijisine, yenileri eklenecek..


Sonra ne mi olacak? 

Yine unutulacak...
Herkes kendi derdine düşecek..


Çok basitleşti insan hayatı..
Yaşamak bir mucize...

Depremde nedeniyle hayatını kaybedenlere Allah'tan rahmet, ailelerine başsağlığı diliyorum.
Yaralılara, acil şifalar dilerim..


Şükriye GÜNGÖR