Hata Bizde....
Zamanın gerçekleri...
Ne kadar değişmişti oysaki yaşamlar.
Daha zor şartlar ve sıcacık bir yuva.
Kıymet bilinen, omuzlarda yüklenen sorumluluklar.
Beklenen bir şeker, karşılığında umut dolu bakışlar.
Masum hayatlar, tertemiz yaşantılar.
Özler olduk...
Evler ısındı, ilişkiler soğdu.
Sorumluklar ertelenir oldu.
Hediyelere boğulananlar , umut saçan o gözler kayboldu..
Ahlak unutulup masumiyetin yerini kurnazlıklar alır oldu..
Hayaller, evler ve arabalar oldu.
Birlik zincirleri koparak, benim hayatım diyenler bir adım daha öne çıkar oldu.
Küçük bir çocuğun hevesiydi iki dakika büyüğün davranışını sergilemek.
Bir büyük izin vermeyi bırak, küçüğü görmezden gelirdi bazen...
Hata bizde....
Yeni nesilin temsilcileri büyüklerdi.
Çoçuklarımız en güzel ayakkabıyı ve elbiseyi belki giyebilir.
En güzel yemekleri yiyebilir.
En güzel hediyeden hevesini almıştır..
Belki de artık onunla oynamaktan mutlu bile olmuyordur..
Hata bizde...
Gözleriniz, en sevdiklerinizin gözüne eskisi gibi bakmadığındandır.
Elleriniz, belki eskisi gibi çoçuğunuzun saçını okşamıyordur.
Asıl önemlisi ise bir çocuğun ruhu aç bırakılmıştır..
Ruhu aç kalan bir çocuk, bencilleşmesi
biz büyüklerin yüzünden...
Herşeye ayırdığımız zamanın bir kısmını çocuklarımızı dinlemek için ayırmaya başarabilsek..
Peşin hükümlerle çoçuğu şekillendirmek yerine , durumu anlamak için çalışsak ...
Önceliklerimiz paradan ziyade sevgi ve saygıyı öğretebilsek..
Herşeye rağmen olduğu gibi kabullenebilsek, başkaları ile yarıştırmazsak..
Rol modellerini uzaklarda aramasına gerek kalmadan ebeveynlerin kendisi olabilse...
Biz büyükler, hayatın farkındalıkları ile yetişen bir nesil için önce kendi hatalarımızın farkına varması gerekir.
Özlenen, geçmiş olmasın. Yaşanılan o an olsun...
Hayaller madiatlara bağlanmasın..
Gülen gözler, umut dolu bakışlar solmasın..
Hatayı, biz büyükler yaptık diye pişmanlıklar bedenimizi sarmasın..
Sevgiyle kalın...
Şükriye GÜNGÖR....