Hata Bizde....

Zamanın gerçekleri...

Ne kadar değişmişti oysaki yaşamlar.

Daha zor şartlar ve  sıcacık bir yuva.

Kıymet bilinen, omuzlarda yüklenen sorumluluklar. 

Beklenen bir şeker, karşılığında umut dolu  bakışlar.

Masum hayatlar, tertemiz yaşantılar. 

Özler olduk...

Evler ısındı,  ilişkiler soğdu.

Sorumluklar ertelenir oldu.

Hediyelere boğulananlar , umut saçan o gözler kayboldu..

Ahlak  unutulup masumiyetin yerini kurnazlıklar alır oldu..

Hayaller, evler ve arabalar oldu.  

Birlik zincirleri koparak,  benim  hayatım diyenler bir adım daha öne çıkar oldu.

Küçük bir çocuğun hevesiydi iki dakika büyüğün davranışını sergilemek.

Bir büyük  izin vermeyi bırak, küçüğü görmezden gelirdi bazen...

Hata bizde....

Yeni nesilin temsilcileri büyüklerdi.

Çoçuklarımız  en güzel ayakkabıyı ve elbiseyi  belki giyebilir.

En güzel yemekleri yiyebilir.

En güzel hediyeden hevesini almıştır.. 

Belki de  artık onunla oynamaktan mutlu  bile olmuyordur..

Hata bizde...

Gözleriniz, en sevdiklerinizin gözüne eskisi gibi bakmadığındandır.

Elleriniz, belki eskisi gibi çoçuğunuzun saçını okşamıyordur.

Asıl önemlisi ise bir çocuğun ruhu aç bırakılmıştır..

Ruhu aç kalan bir çocuk, bencilleşmesi 

biz  büyüklerin yüzünden...

Herşeye  ayırdığımız  zamanın bir kısmını çocuklarımızı dinlemek için  ayırmaya başarabilsek..

Peşin hükümlerle çoçuğu şekillendirmek yerine , durumu anlamak için çalışsak ...

Önceliklerimiz paradan ziyade sevgi ve saygıyı öğretebilsek..

Herşeye rağmen olduğu gibi kabullenebilsek, başkaları ile yarıştırmazsak..

Rol modellerini uzaklarda  aramasına  gerek kalmadan ebeveynlerin  kendisi olabilse...

Biz büyükler, hayatın farkındalıkları ile yetişen bir nesil için  önce kendi hatalarımızın farkına varması gerekir.

Özlenen,  geçmiş olmasın. Yaşanılan o an olsun...

Hayaller madiatlara bağlanmasın..

Gülen gözler, umut dolu bakışlar solmasın..

Hatayı,  biz  büyükler  yaptık diye pişmanlıklar  bedenimizi sarmasın..

Sevgiyle kalın...

Şükriye GÜNGÖR....