Huzuru Yakalamak  ve Huzuru Kaybeder İnsan…

       Huzur arayışına girer. Mutsuzdur çünkü hayatının anlamı kalmamıştır. Neden yaşar ki, yaşamın anlamı nedir ki? İç sıkıntısı başlar. Her şey tersine gitmeye başlamıştır işler yarım kalır sebepsiz sancılar belirir salar kendini insan öyle sessiz ve derin. Şiire yönelir; belki duygularına anlam kazandırabilmek için belki bir roman tutar elinden belli belirsiz. Bir film yıldızı arkadaş olur ötelere götürür onu, hayali kahramanlarla başka âlemde yaşar sonra aniden bir ses işitir uyanır rüyadan uyanır gibi ama oda ne dağılmıştır artık; toparlanmak çok zor olacaktır, ama nasıl?

VE HUZURU ARAR İNSAN…

       Herkesin arayışı farklıdır belki işi değiştirmek belki çocuk sahibi olmak belki zengin olmak herkesin huzur algısı huzur arayışı farklıdır. Bazen evlilikte aranır mutluluk olmadı gece âleminde daha olmadı ikinci evlilikte bazen paranın mutluluk getireceğine inanır haram yollara başvurur. Mutsuz bir kadın belki saçını boyatınca makyaj yapınca belki evini değiştirince huzurlu olacağını sanır peki mutluluk ve huzur getirir mi bu sayılanlar?

     Tabikî hayır… Çünkü dünya Allah’ın isminin tecelli ettiği bir mekândır bir saat mutluluk saatler süren elemleri içinde barındırır. Huzur insanın içinde başlar içinde biter. Dışarıda huzur yoktur. Huzuru arayan kendine dönmeli ve içinde rabbini bulmalıdır; fani lezzetlerin huzuru geçidir. Mal, mülk, para, şan şöhret, evladı iyal, lüks, saltanat, aile ve arkadaşlar falan filan, Allah u Teâlâ düsturunun insanın içine estirdiği meltemin serinliğini hangi sahil kenarında hissedebilir. Nasıl bir yaşantıdır ki kaderi anlar saatler ve kelimeler tayin eder nikâh masasında bir anda ağızdan çıkan o kelime hayatını değiştirir ve yön verir bir lise öğrencisinin hayatının akışı ise iki buçuk saate bağlıdır yaşam denen şey bir yudum nefesten ibarettir alırsın veremezsin yaşamın son bulur, rahim kapısında başlayan üç günlük dünya seyahati kabir kapısında son bulur.

VE HUZURU BULUR İNSAN…

     Huzur imanın tadına varabilmektir; O’nun uğrunda canından bile vazgeçebilmektir. Mananın derinliğine varır insan çünkü huzuru yakalama yolunda çok zahmetler çekmiştir ocağın üstünde ağır ateşte ılgın ılgın pişmiş hamlıktan eser kalmamıştır çileler hüzünler gam ve kederler yalnızlıklar ayrılıklar terkedilişler huzursuzluklar geride kalmıştır ama bunlar insanın kemali için vardır ve kemal Allah’ın has kulu olabilenlerin derecesidir bir kalp iki sevgiyi kaldırmaz dünya ile ahiret sevgisini aynı kalpte bulundurmaya çalışan insanın çarptırılacağı en hafif ceza huzursuzluk ve mutsuzluktur iç sıkıntısı yakar kavurur ruhu.

Gülcan Tilki