Karanlıklar Ülkesi..!
Çok uzun zamandır söylenen ‘İnsanlık ölmüş’ lafı artık gerçek olmuş.
Kadınlarımız, kızlarımız sürekli kayboluyor, hiç uğruna parçalanıp yollara atılıyor.
Nasıl oluyorsa hepsi balkonlardan düşüyor.
Daha 15 yaşında çocuklar elinde bıçak rastgele insanlara saldırıyor.
Acaba geldiğimiz bu noktada ardımıza bakıp iç çekmemiz gerekmiyor mu?
Bu durumun sorumlusunu aramak yerine neden hepimiz nerede yanlış yaptığımızı sorgulamıyoruz?
Muhafazakâr bir gençlik yetiştirmeye harcadığımız emek ve zamanı vicdan sahibi insanlar yetiştirmeye ayırsaydık daha iyi olmaz mıydı?
Tüm dinlerin temelinde dürüst olmak, adaletli davranmak, iyilik yapmak, cana kıymamak, başkasının malına el uzatmamak ve hak yememek yok mu?
O zaman farkında olmadan daha tutarsız ve inançsız bir toplum mu yarattık?
Kızlarımızı kısıtlamak yerine oğullarımıza ahlaklı ve vicdanlı insan olmayı öğretemez miydik?
Onlarca sabıkası bulunan kişileri salmak yerine gerçekten ıslah olana kadar ceza evinde tutamaz mıydık?
İyi hal indirimi yerine tekrar eden suçta ağırlaştırma cezası veremez miydik?
Devlet olarak dillere pelesenk olan ‘Algı operasyonu’ diyerek geçiştirmek yerine sorunun kaynağını araştırıp, çözemez miydik?
‘Bi kereden bir şey olmaz’, ‘küçüğün de rızası var’ derken bile utanan bakanlar bulamaz mıydık?
Karanlıklar ülkesine dönüştük ama kimler bunun farkında? Sıla, Narin, İlkbal, Rabia, Ayşenur…Saymakla bitmeyen yüzlerce cinayet.
Sadece bu yılın ilk 6 ayında 343 çocuk önlenebilir sebeplere bağlı olarak öldürüldü. Ama önlenebilir sebepleri önleyemedik. Koskoca bir millet olarak yaşatamadık evlatlarımızı.
‘İnsanlık öldü’ diyoruz ama düşündüğümüzde hiçbirimiz onu yaşatmak için bir şey yapmadık.