KARDEŞİN KADERİNDİR…
Çelebi Mehmet idi abimiz,
Kıydı üçümüze,
Şeyh Bedrettin bile kurtulamadı,
Musa yı sevdi diye.
Şükür!
Babam padişah değildi.
Yoksa,
Ölmek bir kardeş elinden,
Çok ağrıma giderdi.
Nice padişah efendilerimiz!
Kıydılar kardeşlerine,
Kanları düşmesin toprağa diye,
Sağolsunlar boğdurmak oldu adetleri,
Kesmek yerine!
Ölümü bilmiyordu annesi.
Üç gün oldu Habil, halâ uyanmadı,
Anne yüzünü yokladı,
Soğuktu!
Üç gün başında durdu,
Üç gün başında ağladı.
On abi, bırakmışlar işi gücü,
Küçük Yusufu öldürmeye,
Bir insaflı durun! Dedi.
Gerek yok öldürmeye!
Bari atın kuyuya,
Rastlar belki kervana,
Yusuf ‘un kalbi kırık,
Mısır'a sultan olsa da.
On abinin yürekleri taştan katı.
Baba bitkin sabır taşı,
Hepsi Peygamber çocukları.
Bahtına ne çıkar bilemezsin!
Yarın ne olacak göremezsin!
Kime kardeş kime evlat olmayı,
Sen tayin edemezsin.
Levhi mahfuz da görsen bile,
Yazgıyı silemezsin.