Özlemek…
Özlemek ne garip.
Bir zamanlar yaşadığın şehri, sevdiğin insanları, kurduğun hayalleri, yaşadığın şeyleri özlemek.
Özlem galiba biz insanları insan yapan duygulardan biri.
Hayat akıp gidiyor ve biz bazen sadece o akıp gitmiş hayattaki bazı şeyleri özlüyoruz.
Gençliğimizde çocukluğumuzu, yaşlılığımızda gençliğimizi özlüyoruz.
Bazen bir deniz kokusunu bazen de hava durumunu özlüyoruz.
Kışın yazı yazın kışı özlüyoruz mesela.
Ah bir yaz gelse de yine denize girsek diyoruz.
Yaşlılığımızda ah bir gençliğimiz gelse de yine o eski günlerdeki gibi olsam ya da gençliğimizde çocukken ne kadar masummuşuz keşke yine o masum günlerimize dönsek diyoruz.
O bitmez dediğimiz okul yılları bitiyor ve biz okul yıllarını özlüyoruz.
Yeri geliyor kendimizi özlüyoruz.
O nasıl oluyor demeyin eminim sizde benim kadar nasıl olduğunu biliyorsunuz…Garip, günler, aylar, yıllar geçiyor ve biz hala özlüyoruz.