Siz Hiç Kanser Oldunuz Mu? Yeni Kitap, Yeni Heyecan

Toplum olarak çoğu zaman kanseri sadece bir son, bir bitiş, bir tükeniş olarak görüyoruz. Oysa kanser, sadece bedeni değil, insanın ruhunu da sınayan bir yolculuktur. Ve bu yolculukta öğrendiklerimiz, hayata bakışımızı kökten değiştirebilir.

Kanser, sizin sonunuz değil. O bir öğretmendir… Acımasız dersler veren, ama sonunda hayatın gerçek değerlerini hatırlatan bir öğretmen. Bir dönüm noktasıdır; sahip olduklarımızın, sevdiklerimizin ve nefes almanın kıymetini fark etmemiz için bize sunulmuş zor bir imtihandır.

Evet, kayıplar vardır. Saçınızı kaybedersiniz, gücünüzü kaybedersiniz, kimi zaman da eskisi gibi olma ihtimalinizi. Ama her kayıp, size aslında neyin gerçek, neyin önemsiz olduğunu öğretir. Ve bir gün aynaya baktığınızda; tüm yaralarınıza rağmen yeniden ayağa kalkabildiğinizi görürsünüz.

Kanser, pes etmeyi değil, direnç göstermeyi öğretir. Karamsarlığı değil, umudu hatırlatır. Hayatın kırılganlığını gösterirken, yaşamanın mucizesini de önümüze koyar.

Belki de sormamız gereken soru şudur:
“Kanserle birlikte öğrendiklerimizi, kanser olmadan öğrenemez miydik?”

Cevap zor… Ama bildiğimiz bir şey var: Kanser, sadece bir hastalık değil; hayata dair en ağır, en etkili derslerden biridir. Ve bu dersi alanlar, hayatı bir daha asla eskisi gibi yaşamaz.

MİLLETİNE NAMLUSUNU ÇEVİRMİŞ TANKA SELAM DURMAM

12 Eylül, Türk siyasi tarihinde kara bir gündür. O gün, yalnızca bir hükümet değil; halkın iradesi, gençlerin umutları, milletin inancı da darbe almıştır. Bu vesileyle, o karanlık günlerin acısını iliklerine kadar yaşamış, her daim milletin yanında olmuş Rahmetli Şehit Lider Muhsin Yazıcıoğlu’nu da rahmetle ve minnetle anıyorum. O, “Dik duracağız ama diklenmeyeceğiz” diyerek bir duruş ortaya koymuştu. Bizlere düşen, aynı iradeyi devam ettirmektir.

Ben şahsen, darbenin her türlüsüne karşı oldum ve olmaya da devam edeceğim. Askeri, idari, adli ya da bürokratik; adı ne olursa olsun darbe, darbedir! Fark etmez. Millet iradesine ipotek koyan her türlü girişim, bu ülkenin geleceğine atılan bir hançerdir. Çünkü biliyoruz ki darbeler sadece hükümetleri devirmedi; inancı olan insanları susturdu, özgür düşünen beyinleri zincirledi, toplumsal barışımızı ve güvenimizi sarstı.

Bugün sıkça kullanılan beka kavramı da ne yazık ki anlam erozyonuna uğramış durumda. Oysa beka, bir slogan değil; bu milletin bağımsızlığı, özgürlüğü, inancı ve değerleri demektir. İçinin boşaltıldığı her kavram gibi beka da artık ağırlığını kaybetmiş görünüyor. Ama şunu net olarak söylüyorum: Ben, bu ülkenin bekasına zarar verecek her türlü oluşumun, her türlü hareketin karşısında durmaya devam edeceğim.

Burada bir noktayı özellikle vurgulamak istiyorum: Yeni nesil. Üzülerek ifade etmeliyim ki dijital dünyanın cazibesiyle fikriyatları esir alınmış, manevi değerlerinden uzaklaşmış, “boşver” anlayışıyla yetişen bir gençlik tehlikesi karşımızda duruyor. Özgür düşünemeyen, sorgulamayan, değer üretmeyen bir gençlik… İşte bu, geleceğimiz için en az darbe kadar büyük bir tehdittir.

Ama karamsar değilim. Çünkü bu milletin mayasında umut vardır. Bu ülkenin gençlerinin içinde hâlâ filizlenmeyi bekleyen bir enerji, bir ideal, bir iman var. Onlara doğru yön verildiğinde, sadece bu topraklara değil, bütün insanlığa ışık tutacak potansiyele sahip olduklarına inanıyorum. Yeter ki gençlerimize güvenelim, onların önünü açalım, akıllarını bilgiyle, kalplerini ise imanla ve değerlerle besleyelim.

Bizim vazifemiz; üretmeye, çalışmaya ve faydalı olmaya devam etmek. Yorulmak yok, vazgeçmek yok. Çünkü biz biliyoruz ki umut varsa gelecek vardır.

Ve ben buradan tekrar sesleniyorum:
Umudu kaybetmek yok!
Bu milletin evlatları için, yarının Türkiye’si için, umut varız!

ALLAH DEVLETİMİZE VE MİLLETİMİZE ZEVAL VERMESİN.